Sommige onzichtbare drempels of psychische kwetsbaarheden maken het onmogelijk om in de reguliere trajecten naar werk te passen.

Jouw eigen hoekjes en kantjes moeten bijschaven om in het hokje te passen, dat vervolgens kan worden afgevinkt, doen pijn. Het doet pijn om 3 uur onder TL-licht te zitten als je de minste flikkering oppikt. Het doet pijn om 6 uur stil te zitten als je hart uit je lijf botst terwijl je alle tics probeert tegen te houden. En het doet nog meer pijn als je op je evaluatiegesprekken hoort dat je je kwetsbaarheid maar ‘gewoon moet overwinnen’. Want mocht het zo simpel zijn, je had het al lang gedaan.

We stellen een foute vraag wanneer we ons afvragen: ‘Wat is mis met ‘die’ mensen waardoor ze niet in ons systeem of arbeidsmarkt blijken te passen?’. De correcte vragen zijn volgens ons: ‘Wat is er mis met de manier waarop we werk aanpakken? Hoe komt het dat we deze prachtige voelers, uitzonderlijke detailkijkers, ongepolijste feedbackers, unieke mensen mislopen als talenten in de arbeidsmarkt en in onze bredere samenleving?

We vertrekken vanuit echte verbinding, bieden autonomie en oefenen samen competenties in een veilige omgeving. Zo worden deelnemers van het ‘kLinktraject bewuster van hun talenten en noden, versterken we hun veerkracht en vergroten we de kans op een duurzame (her)activering.